De Rotterdamse rechtbank oordeelde vorige week in een kort geding dat Achmea/Interpolis een melkveehouder uit Someren geen voorschot op een schadevergoeding hoeft te betalen. De rechter vindt de heftige storm van 23 juni met grote ijsbrokken, die auto’s, kassen en staldaken verwoestten, geen storm, maar een hagelbui. Daar was de veehouder niet voor verzekerd. Hagel is hagel, hoe groot de hagelstenen ook zijn, oordeelt de rechter en stelt de verzekeraar in het gelijk. Strikt juridisch zal haar oordeel kloppen, maar wat moet je daarmee als boer met een ton schade?
Schade niet uit hoeven keren is één aspect, maar voor verzekeraars gaat achter deze uitspraak een groter en complexer verhaal schuil. Zij zien 2024 met rasse schreden naderen en passen daar stap voor stap hun polisvoorwaarden op aan. 2024 is het jaar dat alle asbest gesaneerd en verantwoord opgeruimd moet zijn. Een hele klus, want er ligt nog 100 miljoen vierkante meter asbest op staldaken en schuren. Saneren kost 1 miljard euro.
Impact
Schade aan daken vergoeden die over acht jaar 100 procent zijn afgeschreven en nu al niet meer een ‘normale afschrijvingswaarde’ lijken te vertegenwoordigen? Dat is voor verzekeraars geen aantrekkelijke optie. De impact van dit kort geding is daarmee veel groter dan de vergoeding die de veehouder misloopt. Wie dat op zich laat inwerken, weet wat hem te doen staat: nu asbest saneren, een goede verzekering afsluiten en bij voorkeur het oude dak door ‘groene en duurzame energie’ laten vervangen. Laten we dit kort geding aangrijpen om onorthodoxe stappen te zetten. Er moet een oplossing komen voor die 100 miljoen vierkante meter asbest. De tijd dringt. Bron: nieuweoogst.nu.
